دعا جایی است که زندگی هست

دعا جایی است که زندگی هست

امروزه نسبت به هزاران سال پیش، به دعا کردن توجه بیشتری نشان داده می‌شود. چرا؟ چون دعا جایی است، ‏که زندگی هست.‏
دعا کردن تنها عملی است که می‌توانید برای ایجاد تغییرات انجام دهید ـ کاری از درون برای عملی در برون.‏

این مطلب حقیقت دارد زیرا کنش فیزیکی، جزئی‌ترین انرژی را آزاد می‌کند حال آن که کنش ذهنی و معنوی، ‏قوی‌ترین انرژی را آزاد می‌کند.‏
دعا کردن نخست در مقطع ذهن و قوانین کنش ذهن جای می‌گیرد که همانا جهانتان را بنا می‌کند. دعا ‏کردن شیوه اندیشه‌تان را تغییر می‌دهد؛ به این معنی که نخست فکرتان را عوض می‌کند، یکی از اهداف دعا ‏کردن همین است ـ فکرتان را عوض کند، در نتیجه جهانتان نیز تغییر می‌کند.‏
دعا والاترین شکل انرژی جهان را آزاد می‌کند، یعنی شما را به انرژی خداوند که همانا اصل و منشا شماست، ‏متصل می‌کند. وقتی این چنین شود، دعا شما را به حرکت در می‌آورد.‏
وقتی دعا می‌کنید، کوچک‌ترین نیرو را به حرکت در می‌آورید. شما ارتعاش معنوی بالقوه‌ای را آزاد می‌کنید که ‏به هیچ گونه دیگری آزاد نمی‌شود. با دعا کردن، انرژی خداوندی را که برای شما و از طریق شما کار می کند، در ‏درون و پیرامون‌تان می‌گسترانید. شما نگرش، واکنش و نتایجی درست ایجاد می‌کنید. این دعای شماست که ‏قدرت خداوندی را درک و آزاد می‌کند.‏
با دعا کردن، عملکرد قوانین والاتر ذهن و روح متعالی را به حرکت در می‌آورید. با دعا کردن، نیروی معنوی ‏را آزاد می کنید که وضعیت‌های ثابت ذهن را که ممکن است ویرانی‌های زیادی را در جهان‌تان موجب شده باشد، ‏خنثی می‌کند. ‏
 

‏*کاترین پاندر