نیایش ترزا آویلایی

خداوندا! سرور من! تو پروردگار جهانیانی و قلمروت بی پایان! ‏
فرخنده باد نامت که وام دار هیچ حکومتی نیستی!‏
ملکوت تو بی پایان است. آه چه عبارت شعف انگیزی است!‏

خداوندا برای کسانی که زبان به تمجید تو گشوده اند، هرگز نخواهی پسندید که تمجیدشان به زبان و ‏گفتار محدود ماند و به قلب هایشان نفوذ نکند!‏
ای فرمانروای ما! قدرت مطلق، خیر مطلق، عقل کل، ای ازلی و ابدی، ای اقیانوس عمیق و بی انتها، ای ‏که همه زیبایی ها از آن توست!‏
محبوب من!‏
اگر تو سوی من آیی من چگونه یارای آن را خواهم داشت که در خدمت به تو تردید کنم؟ پروردگارا در ‏آن هنگام خود را پاک فراموش خواهم کرد و به راه هایی خواهم اندیشید که بتوانم خدمت گزارت باشم. اراده ‏ام را به تو خواهم سپرد و آن را از قدرت تهی خواهم ساخت، که تو واجد همه قدرت هایی!‏
خدایا من در این زندگی چیزی نخواهم خواست جز آن که تو آن را بخواهی!‏
خدایا! با بوسه خود بر من آرامش را ارزانی کن! ‏
خدای من، عقل بی پایان، ای وجود بی حد و اندازه، ای عشق، که مرا بیشتر از من دوست داری! چرا ‏چیزی را بخواهم که تو برایم در نظر نگرفته ای؟!‏
ما را یاری رسان که بدانیم اعتراف به هیچ ندانستن در برابر همه علم تو، همه چیز است!