ناپاکم و گناه آلود، اما می دانم اگر نگاه رحمتت را به من بیفکنی قلب من چون برف،سپید و پاک خواهد شد. خدایا!
ذهنم پریشان است، قلبم بی قرار است،
افکارم شوریده اند و درمانده ام. پس رشته زندگی ام را به دستهای امن تو می سپارم. خدایا! مرا قلبی ببخش که برای دیگران بتپد، با اشک دیگران اشک بریزد، از شادی دیگران شاد شود اما رنج دیگران را رنج خود بداند. قلبی که مرا با تمامی آفرینش پیوند زند.
کاروان
پنجشنبه 18 مهرماه سال 1387 ساعت 09:28 ق.ظ