آسمان (امیرآروین)

اگر از دست وجودت

به ستوه آمده باشی

به کجا خواهی رفت؟ ... آسمان، شاید!

و که را خواهی جُست؟ ... آن خدا، شاید!

اگر از شوقِ لذائذ، به زمین برگردی

به دگرباره، تمنّای بدن خواهی گفت!

و اگر سر به هوا گرداندی

دیگر او را نتوانی دیدن

چون که در عمقِ لجنزارِ تَنَت محبوسی!

و به صد بار به شرمندگی و بیزاری ...

... حال، بارِ صد و یک :

                  و چه زیباتر و بهتر

                              که همان جا ماندن

                                      و به عشقِ اَزَلی غلطیدن ...

... قطرهای اشک که از شدّتِ لذّت غلطید

                                            و درونت را شست!