شاید تنها به خاطر اینکه خنده عملی مسری است که حتی با دیدن آن ناخودآگاه شروع به خندیدن میکنیم تنها توجیهی میباشد که میتوان از این عمل انجام داد. خنده حالتی القایی دارد.
بیشتر افراد معتقدند که با دیدن چیزهای فکاهی و خنده دار میخندند. اما اینکه چه چیزی فکاهی و خنده دار است نیز از نظر افراد مختلف متفاوت است. بعلاوه در مراحل مختلف زندگی، چیزهای خنده دار نیز متفاوت خواهد بود.
خنده به عنوان یک پاسخ فیزیولوژیکی به مزاح، دو قسمت است. اول جنبش اندام و بعد تولید صدا و مغز هر دو این نوع پاسخ را به طور همزمان مدیریت میکند. از منظر فیزیولوژیکی یک حس گر در مغز به خنده پاسخ میدهد و با تحریک سایر مدارهای عصبی در مغز باعث تولید خنده بیشتر میشود. خنده یک پاسخ سیستماتیک و منظم است. انسان تنها موجود توانمند خنده میباشد و میتوان گفت که هر فرد میانسال روزانه به طور تقریبی 17 مرتبه میخندد. مهمترین فایده خنده در ارتقا سلامت فرد است. خنده استرس را برطرف میکند. این کار با کاهش سطح هورمون استرس صورت میگیرد و بعلاوه باعث میشود که فرد بهتر بتواند با بیماری های سخت مقابله کند. از منظر فیزیولوژیکی خنده باعث التیام میشود. این فرآیند با کاهش فشار خون و افزایش جریان خون رگ ها و اکسیژنی کردن خون انجام میشود.
دانشمندان تخمین زدهاند که فایده 100 مرتبه خندیدن برای سلامت و تناسب اندام معادل 10 دقیقه پارو زدن و یا 15 دقیقه دوچرخه ثابت میباشد. فرآیند خنده در واقع ماهیچه های دیافراگم، شکم، سیستم تنفسی، ماهیچههای پا، صورت و پشت را درگیر میکند.
از دیگر مزایای خنده، ارتقا سلامت روح و روان است. احساسات منفی نظیر عصبانیت، ترس و ناراحتی را سرکوب میکند و نا گفته پیداست که این چنین احساسی با تغییر بیوشیمیایی در بدن، چه میزان میتواند تاثیر مضر داشته باشد و خنده میتواند راه نجات از تمام این تنشها باشد و فرد برای مقابله با وضعیتهای دشوار تجهیز کند.