غزل آتشـــم شد… وَ من سرخپوست !

غزل آتشـــم شد… وَ من سرخپوست !

پیامم به تو : دارمت… دوست …دوست …

غزل خون و عصیان …غزل انفجار !

غزل ارتش شاعــــر صلحجوست !

بله ! …آتش است این !…نگویید اشک !

غــزل آبِ رو نـــــــه !…غـــزل آبروست !

وَ هشدار …هشدار لیلـــــی ! مریــــــــــــــز

به خاکش ! …که این حرف ، هشدار اوست -

"کــــه چشمت خراج شب از او گرفت …"

…چه چشمی ! که شیطانِ الله گوست !!

غـــــزل : رقص شانـــــه سر زلف توست

غزل : شرح گیسوی تو ، مو به مو ست !

غـــــــزل : یک پریــــــــزاده شــــــرمگین

کــــه در چشم تو غزق در شستشوست

نه شیرین ، «تو» هست و نه فرهاد ، «من»

نــــــه «تو» آیدا و نـــــه «من» شاملوست -

- ولی هر غزل ، کوهی از آینه ست

کـــــه هر آینه با دلت رو به روست !

که «من» ، تیشه در دست ، می سازدش

و تصویــــــــر تــــــــو تــا ابد روی اوست !

وَ تـــــو آتشـــــی …پس غـــــزل آتش است !

و من شاعری که … نه ! من : سرخپوست !! 

سامک بهرام پور