نشد که موسم قربانی ام صدا بزنم

نشد که موسم قربانی ام صدا بزنم

تــــــو را خدا بگذارید دست و پا بزنم

زنی که مست که دیوانه کاش می آمد

کنار خندق خونم کـــــــه حرف ها بزنم

بگویمش که چقد دوست دارمت ده تا

و او بخندد و من مثل بچه هــا بزنـــــم

به سیم آخر و هی بوسه بر سر و دستش

اگر کـــــــــــــــه جا بخورد من مباد جا بزنم
دو کلمه راست بگویم که دوستش دارم

به کوچه های علی چپ چـرا چـرا بزنم

من عاشقم بگذارید درد دل بکنم

چقدر هی ننویسم چقدر تا بزنم
چقدر توی غزل هام سانسورش بکنم

بــه سمت او چقدر پیرتر عصا بــــــزنم

تمام آنچه نوشتم بـــــرای ریحانه ست

دروغ بود به مادر، به دوست، یا به زنم 

رضا علی اکبری