عجب کمان و کمینی ست چشم و ابرویت

عجب کمان و کمینی ست چشم و ابرویت

عجـــب کمنــد بلنـدی ست تاب گیســویت

شکار می شود آخر هر آنچه بگریزد

نمانده راه فـــراری بـــــرای آهـــویت

نسیم می وزد این عطر توست واویلا

رسد بـــــه خلوت دلدادگان اگر بویت

دوباره خیــل هواخواه در تمنایت

دوباره لشکر عشاق در تکاپویت

چقدر کشته و زخمی به بار می آید

اگــــر دوباره بیفتد نقــــاب از رویــت

خوشا به هلهله کشتگان در راهت

بدا بــــه زندگـی عاشقان ترسویت

بدا به من که خزانم، به من که ویرانم

و نیست بال و پری تا شوم پرستویت

بیا کمان و کمندت درست، کاری کن

نمانده راه فـــــراری بــــرای آهـــویت 

حسین فروزنده