بداغ نامرادی سوختم ای اشک طوفانی

بداغ نامرادی سوختم ای اشک طوفانی

 به تنگ آمد دلم زین زندگی ای مرگ جولانی

 در این مکتب نمیدانم چه رمز مهملم یارب

 که نی معنی شدم، نی نامه و نی زیب عنوانی

 از این آزادگی بهتر بود صد ره به چشم من

 صدای شیون زنجیر و قید کنج زندانی

 به هر وضعیکه گردون گشت کام من نشد حاصل

 مگر این شام غم را مرگ سازد صبح پایانی

 جوانی سلب گشت و حیف کآمال جوانی هم

 یکایک محو شد مانند اعلام پریشانی

زیک جو منت این ناکسان بردن بود بهتر

که بشکافم بمشکل صخره سنگی را بمژگانی

 گناهم چیست، گردونم چرا آزرده میدارد

 ازین کاسه گدا دیگر چه جستم جز لب نانی

 استاد خلیل الله خلیلی