من باید فرودآیم
نباید بنشینم
سال هاست از آنلحظه که پر بر اندامم رویید
و ازآشیان، از بامخانه پرواز کردم
همچنان می پرم.هرگز ننشسته ام
و دیگرسری نیز بهسوی زمین وبه سواد پلیدشهرها
و بام هایکوتاه خانه هابر نگرداندم
چشم به زمینندوختم
پروازی رو بهآسمان
در راه افلاک و هر لحظهدورتر و بالاتر ا ززمین
و هر لحظهنزدیک تر بهخدا
دکتر شریعتی