برای دختران کوبانی ...

دنیایی عاری از جنگ
-------
روزی خواهد آمد
که من و تو
تفنگ هایمان را زمین بگذاریم
و بی تیر و خشاب و کینه
به شقیقه های هم
عشق شلیک کنیم
تو زن باشی با همه ی خصوصیات خداگونه ات
و من
مردی
با تمام خصوصیات انسانی اش
دستهای قشنگ تو به این خشم تحمیلی عادت ندارند
تو باید گل بکاری روی ناخن هایت
من کتاب در افکار پوسیده ام
کاش
یکی
نا امیدی این روزهای مرا به تغییر آدم ها بخواباند
این روزها من
دلم خواب های خوب می خواهد بانو

---

پژمان رنجبر