اسطوره آرژانتین روی نیمکت تیم ملی

فصل جدید زندگی مارادونا

فوتبال در امریکای جنوبی هنوز بر پایه احساسات مردمی و عرق ملی دنبال می شود، هنوز اسطوره ها و ستاره های کشورهای جنوبی می توانند تاثیرگذارترین افراد در این ورزش باشند؛ ورزشی که با خون و پوست مردمش عجین شده و از کوچه پس کوچه های خاکی بوئنوس آیرس و ریودوژانیرو تا عالی ترین مقامات سیاسی و پارلمان، با هیجان و شوری باورنکردنی اتفاقات آن را پیگیری می کنند.

اما کتاب پرماجرای تاریخ فوتبال این بار سرفصل جدید دیگری را به خود اضافه کرده و آن حضور اسطوره دهه 80 فوتبال آرژانتین و قهرمان جام جهانی 86، زننده گل معروف و جنجالی «دست خدا» دیه گو مارادونا در تیم ملی این کشور است؛ مارادونایی که بیش از یک دهه گذشته را درگیر مسائل حاشیه یی، اعتیاد، الکل، مافیا، بیمارستان و... بود. سه شنبه شب جانشین «آلفیو باسیله» سرمربی مستعفی آرژانتین معرفی شد و در این میان رقبایی چون کارلوس بیانکی، سرخیو باتیستا و میگل آنخل روسو را کنار زد. این در حالی است که تا به امروز او حتی سابقه یک روز مربیگری هیچ تیم مهمی را در کارنامه اش نداشته و از بعد فنی می تواند ابهاماتی را به وجود بیاورد، اما ظاهراً هواداران دوآتشه فوتبال آرژانتین و مخصوصاً دیه گو مارادونا همین برایشان بس است که ستاره دوست داشتنی شان را روی نیمکت مربیگری تیم ملی می بینند و حالا در خیابان های بوئنوس آیرس جشن و شادی به پا است. خولیو گروندونا رئیس فدراسیون فوتبال آرژانتین پیش از این گفته بود با رای اکثریت و طبق خواسته مردم آرژانتین سرمربی جدید تیم ملی را انتخاب خواهد کرد که ظاهراً انتخاب مارادونا مردمی ترین گزینه موجود برای گروندونا در جهت تامین منافع فدراسیون فوتبال این کشور و آرام کردن منتقدان بوده است. ستاره 47ساله آرژانتینی که سال ها از خداحافظی اش از چمن سبز و توپ می گذرد و این سال ها را همیشه درگیر مسائل حاشیه یی و مخصوصاً فراز و نشیب های اعتیادش به کوکائین بوده در اولین گفت وگویش با خبرنگاران آرژانتینی می گوید؛«پیشنهادی که خولیو گروندونا داد واقعاً برایم جذاب بود. خیلی خوشحالم که او می خواهد من هدایت تیم ملی کشورم را به عهده بگیرم. برای پذیرفتن این پیشنهاد هیچ درنگی نکردم و خیلی زود کارم را شروع خواهم کرد، اما باید بگویم واقعاً احساس غرور می کنم.» باسیله سرمربی قبلی آرژانتینی ها روز 16 اکتبر به دلایل شخصی از پست خود استعفا داد و از همان روزها پدرو گرولیو سرمربی تیم چرو پورتنوی پاراگوئه مدعی بود که گروندونا قصد دارد مارادونا را روی نیمکت تیم ملی آرژانتین بنشاند که درنهایت صحت ادعای وی با تایید رئیس فدراسیون فوتبال این کشور معلوم شد. «بلافاصله پس از انجام مراسم معارفه و اعلام رسمی، برنامه ام را به رئیس فدراسیون و بازیکنان خواهم داد و کارم را شروع می کنم. برای رسیدن به موفقیت راه دشواری در پیش داریم. می خواهم عدالت را میان بازیکنان داخلی و آنهایی که در اروپا بازی می کنند، رعایت کنم و این ذهنیت باید به همه القا شود.» تیم ویکری نویسنده بی بی سی در امریکای جنوبی روز گذشته در بخشی از مقاله خود در این باره نوشت؛«همه چیز برای مارادونا مهیا است. او در باورها و سنت های مردم آرژانتین یک اسطوره و یک افسانه است و همین باعث می شود یک ملت پشتیبانش باشند.» مارادونا اولین بار در 16سالگی برای نوجوانان آرژانتین در مسابقات رسمی به میدان رفت. او سال های حضورش در بوکا جونیورز- باشگاهی که از کودکی عاشق آن بود - را یکی از بهترین خاطرات سال های فوتبالش می داند. پس از عزیمت از آرژانتین بارسلونا، ناپولی و سویا باشگاه های اروپایی بودند که مارادونا پیراهن شان را پوشید و با آنها درخشید. توانایی ها و مهارت های منحصر به فرد و خاص دیه گو در حرکات پا به توپ خیلی زود او را به یک سوپراستار مبدل کرد و تبدیل به یک تب دوست داشتنی در ناپولی ایتالیا شد. اما آنچه بیش از هر اتفاق و جریان دیگری وی را سر زبان ها انداخت و باعث شهرت و محبوبیتش میان هوادارانش شد، قهرمانی جام جهانی 1986 و گل معروف «دست خدا» در بازی با انگلیس بود که پس از آن همیشه انگلیسی ها با انزجار و چهره هایی گره خورده از او و زیرکی و داورفریبی اش حرف می زنند. اما واقعیت این است که زندگی دیه گو مارادونا آرژانتینی منهای فوتبال هیچ چیزی ندارد و بیشتر شبیه زندگی یک انسان رو به انحطاط و شکست خورده است. اعتیاد مداومش به کوکائین، الکل و بستری شدن های پیاپی در بیمارستان ها و مراکز بازپروری چیزی نیست که برازنده یک اسطوره ورزش باشد؛ اسطوره یی که الگوی میلیون ها جوان عاشق فوتبال در سراسر دنیا است. ظاهراً مرور زمان غباری از فراموشی روی همه این تلخی ها و گذشته تاریک کشیده است. حالا مارادونا سرمربی تیم ملی آرژانتین است. مردی که تعیین می کند چه کسی شایستگی پوشیدن پیراهن سفید و آبی تیم ملی را دارد و کارلوس بیلاردو کسی که روزی سرمربی او در جام 1986 بود حالا قرار است به عنوان دستیار کنارش روی نیمکت آرژانتین بنشیند و تجربیاتش را با شاگرد اسبقش سهیم شود.

شیوا آباء 

برگرفته از روزنامه اعتماد