اولین قلم - شعر قیصر امین پور

اولین قلم

حرف حرف درد را

در دلم نوشته است.

دست سرنوشت، خون درد را

با گِلم سرشته است.

پس چگونه سرنوشت ناگزیر خویش را رها کنم؟

پس چگونه من

رنگ و بوی غنچه را ز برگهای تو به توی آن، جدا کنم؟

دفتر مرا

دستِ درد می زند ورق

شعر تازه‌ی مرا درد گفته است.

                                       درد هم شنفته است.

                                         پس در این میانه من

                                       از چه حرف می زنم؟

                                       درد، حرف من نیست.

                                      درد، نام دیگر من است.

                                  من چگونه خویش را صدا کنم؟!