غربت من

غربت من

شده نبودن تو. 

همه چیز را مثل موهات
به باد بسپار
دلت را به من . 

یادت نرود مال منی !

این رنگ‌های نو به نو
این جنگ‌های ویرانگر
این سنگ‌های مرگ و زندگی
همه
حواس آدم را پرت می‌کنند
از اسب.می‌ترسم
نگاهت
حواس مرا پرت کند
می‌ترسم
یادم برود مال منی
در آغوشت بگویم
کی می‌آیی؟
بپرسی
کجا؟
و من بگویم
با اسب.

عباس معروفی